Het term arbo wordt op verschillende manieren gebruikt. Je kent vast de woorden arbowet, arbobesluit, arboregeling, arbocatalogus…. En hoewel ze allemaal ‘iets’ met arbeidsomstandigheden te maken hebben, zijn het wel echt aparte zaken.

Arbo is bescherming van de medewerker

Alles dat iets met arbeidsomstandigheden van doen heeft, dan heeft te maken met de bescherming van de medewerker. Een ieder moet zijn of haar werk in veilige en gezonde omstandigheden kunnen doen. Hiervoor is de arbeidsomstandighedenwet. Deze wet vormt de basis van de algehele arbowetgeving. Als aanvulling op deze wet, zijn er nog een aantal andere wetten.

Arbowet

Zoals gezegd, is arbowet de basis van alle wetgeving op het gebied van arbeidsomstandigheden. Er staan geen concrete regels in die beschreven wat mag en moet. In deze wet staan algemene bepalingen beschreven die gelden voor alle plekken waar arbeid wordt verricht. Dit is niet alleen in een ‘echte’ werkomgeving waar je als medewerker wordt ingehuurd door een werkgever, maar voor een vereniging of een stichting. De concrete invulling van die richtlijnen vind je in het arbobesluit en de arboregeling.

Arbobesluit

In het arbobesluit staan de regels beschreven waar je je zowel als werkgever als medewerker aan dient te houden. Deze regels zijn dus verplicht en zijn bedoeld om arbeidsrisico’s tegen te gaan. Voor een aantal sectoren en bepaalde categorieën medewerker zijn afwijkende en/of aanvullende regels opgenomen.

Arboregeling

Het derde niveau is de arboregeling. Dit is weer de uitwerking van het arbobesluit en hierin zijn concrete voorschriften genoemd.

Arbocatalogus

In 2007 is de Arbeidsomstandighedenwet vereenvoudigd door een aantal doelvoorschriften te stellen. De wet beschrijft bijvoorbeeld wel de eisen voor bijvoorbeeld het maximale geluid op de werkplek maar niet hoe een bedrijf dit moet regelen. In een arbocatalogus is door werkgevers samen met medewerkers, beschreven hoe per branche kan voldoen aan deze doelvoorschriften.

Arbobeleid

In een arbobeleid beschrijft een organisatie de werkzaamheden en op welke manier zij er voor zorgt dat mensen veilig en gezond kunnen werken. Een onderdeel hiervan is een risico-inventarisatie en -evaluatie, de zogenaamde RI&E. Hierin zijn de mogelijke risico’s die medewerkers binnen de organisatie kunnen oplopen beschreven. Het plan van Aanpak de beschrijving van de oplossing of het beperken van deze risico’s. Zo kan een bedrijf waar men werkt met diepvriesproducten, niet voorkomen dat mensen niet voor langere tijd in een (ijs)koude omgeving werken. In hun RI&E zou beschreven kunnen staan hoe zij er voor zorgen dat hun mensen geen bevriezingsverschijnselen krijgen door hen bepaalde kleding ter beschikking te stellen. Ook door een maximum tijd dat zij zich in een diepvriescel mogen bevinden of welke procedures er zijn opgesteld om te voorkomen dat iemand het te koud krijgt.

Een ander voorbeeld is een werkomgeving waar veel lawaai wordt gemaakt. Dat lawaai is soms niet te voorkomen. Wel wat je daar als werkgever aan doet om het zo veilig en gezond mogelijk te maken. Door in deze situatie persoonlijke beschermmiddelen zoals gehoorbescherming aan te bieden. Ook dat je de medewerker verplicht een veiligheidstraining te volgen.