Columbus ontdekte in 1492 niet alleen Amerika, maar ook de tabak. Anno 2019 is roken voor tal van mensen een dagelijkse gewoonte, al weten we tegenwoordig wel hoe ongezond het is. Het staat zelfs in grote letters op ieder pakje: ROKEN IS DODELIJK. Aangevuld met nare afbeeldingen die je met de neus op de feiten moeten drukken. Ondanks dat sterven jaarlijks bijna 20 duizend mensen door hun behoefte om nicotine in te ademen. Niet te vergelijken met ontbrekende of slechte BHV, of wel?
Verleden
De feiten op een rij. Jaarlijks krijgen meer dan 200.000 mensen een arbeidsongeval en moeten 60 gezinnen om die reden afscheid nemen van een dierbare. Toch is dit niet voor alle organisaties voldoende reden om als onderdeel van de veiligheid de BHV goed te regelen. Voldoen aan het wettelijk minimum voor BHV is soms al te veel gevraagd. De Schipholbrand of brand bij een zorgcentrum in Zuid-Holland worden keer op keer weer bijgehaald om te laten zien dat door te voldoen aan de wet, simpel niet voldoende is. Maar net als de schokkende foto’s op de pakjes sigaretten, lijken ervaringen uit het verleden er niet of nauwelijks toe te leiden dat bedrijven hun BHV op orde brengen. Het voelt te veel als een ver-van-mijn-bed-show. Tot het moment iemand aan onze directe omgeving slecht (gezondheids)nieuws krijgt. Pas dat is voor velen een moment dat zij bereid zijn om (rigoureuze) veranderingen door te voeren.
Vaag
Wat niet helpt, is dat de omschrijving van het minimum in de wetgeving als ‘vaag’ wordt ervaren. Bij roken is er tenminste geen misverstand mogelijk over wat is toegestaan en wat niet. Zo zag ik laatst bij een supermarkt boven de informatiebalie de volgende tekst: “Deze supermarkt houdt zich aan de wet. Wij verkopen geen alcohol en tabak aan persoon onder de 18 jaar”. Bij BHV is dat veel minder duidelijk. Want wat is ‘zodanig’ (zie artikel 15, lid 3 van de arbowet). Wanneer is het dan voldoende of goed genoeg? Dat zal pas in de praktijk moeten blijken. Door regelmatig en realistisch te oefenen kun je toetsen en waar mogelijk aanpassen.
Verboden
BHV is verplicht en roken is niet verboden. Waarom eigenlijk niet? Omdat de overheid geld verdient aan accijnzen? Of is het een kwestie van leven in een vrij land en willen we het recht hebben om eigen keuzes te maken, ook al zijn dat slechte keuzes? Misschien is het wel om ‘we’ vinden dat verbieden geen zin heeft. Maar waarom wordt er na een ernstig bedrijfsongeval dan wel naar de overheid gekeken in plaats van de hand in eigen boezem te steken? En welk hoofd of coördinator BHV heeft niet de ervaring dat na een ingrijpend incident er in eens van alles mogelijk is? Organisaties die jaren lang de geldkraan zeer spaarzaam lieten druppelen, kunnen daarna in eens geld uitgeven aan veiligheid alsof het geld tegen de plinten omhoog klotst.
Belasting
Misschien kunnen organisaties de verantwoordelijkheid niet aan. Zijn ze niet capabel genoeg om zelf een keuze te maken over hoe ze de BHV inrichten. Of zijn we te gevoelig voor het uitgeven van geld aan zaken die niet meteen meetbare resultaten opleveren. Moeten we het niet helemaal anders aanpakken? In Australië moet je vanaf 2020 ruim 45 dollar (29 euro) betalen voor een pakje sigaretten, om de kosten voor de staat en de aanslag op de toekomstige kosten van gezondheidszorg te financieren. Zouden BHV-opleiders en instructeurs misschien de kosten van één of meerdere lesdagen moeten vermenigvuldigen om een deel van hun omzet als belasting af te dragen?
Serieus
Eerlijk gezegd hoop ik dat het niet zo ver hoeft te komen. En dat iedere werkgever en werknemer de (eigen) veiligheid serieus neemt, net zoals veel rokers de sigaret in de ban doen omwille van hun gezondheid. Want zowel roken als slechte BHV zijn slecht voor de gezondheid.
Weet je niet wat in jouw organisatie ‘voldoende BHV’ is? Neem dan contact met mij op. Bijvoorbeeld tijdens een vragen(v)uurtje of een (halve) dag consultancy. Ik help je graag verder bij het beter organiseren van de bedrijfshulpverlening. Zodat je nooit hoeft te zeggen dat je ‘wel iets’ aan de BHV had gedaan.
Geef een reactie