Ik heb jarenlang met veel plezier als facilitair manager gewerkt. Naast het aansturen van het facilitair team en de externe partijen, zoals de schoonmaakdienst, catering en beveiliging, hield ik mij bezig met de inkoop van producten en diensten en het organiseren van tal van facilitaire processen. Daarnaast had ik ook BHV als taak, nou ja, een van de vele taken dus.

BHV geen onderdeel van de opleiding

BHV en veiligheid waren, toen ik de opleiding facilitair management aan de Haagse Hogeschool deed, geen onderdeel van het curriculum. Ik merkte dat ik regelmatig best wel vragen had, maar dat ik daarmee bij niemand terecht kon. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en kwam geen steek verder. Zo was er eens een situatie waarbij een collega bij hoog en laag beweerde dat op last van de brandweer de folie van de ramen af moest. Het leek mij onwaarschijnlijk aangezien tal van bedrijven ramen hebben beplakt.

Bellen naar de plaatselijke brandweer hielp mij van de regen in de drup. Ik kreeg verwarrende antwoorden. Achteraf gezien stelde ik waarschijnlijk niet de goede vragen, maar dat wist ik toen nog niet. En de brandpreventiespecialist ging meteen ‘dreigen’ dat als ik de folie er niet van af zou halen er doden zouden kunnen vallen en ik de arbeidsinspectie op mijn dak zou krijgen. Maar duidelijkheid over de reden waarom de folie ineens zo gevaarlijk zou zijn, kreeg ik niet.

Opleiding tot hoofd BHV

Destijds had ik wel een reguliere BHV-opleiding gevolgd, maar de rol van hoofd BHV kreeg ik als het ware cadeau in mijn functie als facilitair manager. Ik had regelmatig het gevoel dat ik maar wat deed. Tegenwoordig zouden mensen het imposter syndroom noemen. Met de allerbeste intenties, maar ik voelde mij onzeker als het over bedrijfshulpverlening ging. Tot ik het zat was. Ik wilde nu echt weten waarom de dingen waren zoals ze waren. In plaats van in verwarring gebracht worden door manipulatieve meningen, had ik behoefte aan concrete feiten. Dat was voor mij aanleiding om de opleiding tot hoofd BHV te volgen. Hier kreeg ik het stuk theoretisch kader waar ik naar op zoek was. Hierdoor kon ik zaken veel beter plaatsen. Heel vaak gingen er gedachten door mijn hoofd ‘oh, wacht even, zit dat zo!’ en ‘maar wacht eens even…!’.

Toegankelijk maken van informatie

Anno 2012 waren er tal van vakbladen over facilitair management. Lange stukken tekst, verdeeld over 6 pagina’s, gedrukt op mooi papier. Maar aan lezen kwam ik niet toe. Als dat al wel zo was, kon ik er weinig mee want ze waren doorgaans weinig concreet. Ik besloot om een praktische vertaling te maken, zodat mijn medewerkers in pak ‘m beet 3 tot 5 minuten over de belangrijkste informatie beschikten. Prettig leesbare blogs die de lezer in staat stelde om er ook daadwerkelijk een invulling aan te geven.

Omdat er zo veel onzin werd (en helaas nog wordt) verkocht over BHV met argument ‘veiligheid’, besloot ik mij te richten op bedrijfshulpverlening. In de tussenliggende periode had ik mijn baan opgezegd om voor mijzelf te beginnen. Eerst als facilitair consultant, maar na ongeveer een jaar waarin ik een grote hoeveelheid positieve reacties kreeg op mijn online artikelen specifiek op bedrijfshulpverlening, besloot ik verder te gaan als BHV adviseur en consultant.

Tot dan toe dacht ik dat ieder zichzelf respecterend hoofd BHV zijn eigen ontruimingsplan schreef. Niets bleek minder waar en dit sprak mij aan. Ook omdat bij bedrijfshulpverlening veel facilitaire aspecten samenkomen: organisatorisch, inkoop, juridisch… en daar werd ik blij van. Juist omdat ik mijn opdrachtgevers wilde uitleggen wat echt moest (weinig) en wat kon (heel veel).

BHV als taak, niet als veroordeling

Ik heb zelf een enorme hekel aan mensen die met een priemend vingertje mij willen intimideren met zinnen als ‘je wil toch niet dat er slachtoffers vallen, toch?’ of ’daar kun je echt een enorme boete voor krijgen’. En gek genoeg hadden zij zelf altijd de oplossing voor mij en die oplossing konden ze mij tegen een speciale prijs aanbieden… Nee, natuurlijk wil ik geen slachtoffers of boete, ik wilde concrete antwoorden bieden. Die antwoorden heb ik vertaald in meer dan 350 blogs waar iedere maand vele duizenden mensen gebruik van maken.

Mijn artikelen zijn vaak aanleiding voor mensen om mij te bellen of te mailen. Variërend van een compliment of kort bedankje tot leuke contacten met opdrachtgevers die ik voor langere tijd of meerdere keren heb kunnen helpen. Van het schrijven van een bedrijfsnoodplan tot het bieden van kort telefonisch advies. Van het organiseren van een BHV-praktijktraining tot een van mijn digitale producten. En wat ik het leukste vind is om te horen dat de ander er zelf concreet mee aan de slag kan. Soms letterlijk een zucht van opluchting, ‘oh, zit dat zo!’ en dat ze ervaren dat ze zelf meer controle hebben over vraagstukken dan dat men aanvankelijk dacht.

Dáár doe ik het voor!