Een van de drie wettelijke taken die de Arbowet aan BHV’ers stelt is het “in een noodsituatie alarmeren en evacueren van alle aanwezigen”. Dat iedereen veilig kan vluchten lijkt heel gewoon, maar de praktijk is soms weerbarstiger. Het bekende pictogram dat de vluchtweg aangeeft, laat een rennend poppetje zien. Zo weet iedereen in het gebouw welke kant ze op kunnen vluchten. Maar wat nu als je rolstoelafhankelijk bent; kun je dan dezelfde weg “bewandelen” als die het rennende poppetje aangeeft? En als dat niet zo is, weten de minder zelfredzame personen binnen het bedrijf dan hoe ze het pand wél zo snel mogelijk kunnen verlaten?
Dat daar best nog wel wat winst te behalen valt, blijkt o.a. uit de podcast die ik onlangs opgenomen heb met Petra Postma. Zij is rolstoelafhankelijk en zet zich in om veilig vluchten voor iedereen mogelijk te maken. Zij heeft hiervoor een nieuw pictogram bedacht waarbij de vluchtweg óók direct duidelijk is voor mensen in een rolstoel.
(On)gewoon vluchten
Veel organisaties zetten zich in om mensen, die in meer of mindere mate beperkt zijn, een goede werkplek te bieden. Daarbij wordt rekening gehouden met aangepaste middelen die nodig zijn om een prettige en veilige werkomgeving te creëren. In de praktijk blijkt echter dat veilig vluchten vaak geen of te weinig aandacht heeft. Niet omdat men dat niet belangrijk vindt. Maar eerder omdat er niet goed (genoeg) over nagedacht wordt omdat de kennis ontbreekt. Tijdens een reguliere BHV opleiding wordt er zelden aandacht besteed aan minder zelfredzame personen binnen een organisatie.
Als hoofd of coördinator BHV is het goed om te weten welke collega’s extra hulp nodig hebben bij een ontruiming. Het is te simpel om te denken dat je een collega wel “even” naar beneden tilt. Iemand kan heel broze botten hebben en is daardoor misschien beter af in een ander brandcompartiment als de situatie dat toelaat of biedt een sleepmatras uitkomst en wie helpt een dove of slechthorende collega die het brandalarm niet hoort? Het opstellen van procedures en het oefenen hiervan zorgt ervoor dat duidelijk is wat er moet gebeuren wanneer zich een noodsituatie voordoet. Het is wel zo realistisch om de collega’s met een beperking hierin mee te nemen.
Denken in mogelijkheden i.p.v. in beperkingen
Een gesprek met collega’s met een beperking kan enorm verhelderend werken. Denk daarbij niet alleen aan collega’s in een rolstoel, maar ook aan collega’s met autisme, blinde of dove collega’s. Door met elkaar in gesprek te gaan kun je in mogelijkheden gaan denken i.p.v. in beperkingen. Daarmee ontstaat er een veilige werkomgeving voor iedereen. Want laten we eerlijk zijn; een ongeluk zit in een klein hoekje. Een collega kan ook zomaar tijdelijk beperkt zijn door een opgelopen (sport)blessure. Het is wel zo prettig als je collega gewoon door kan werken en je hem of haar kan informeren wanneer er een afwijkende procedure geldt.
Dus ook als je niet bekend bent met collega’s met een beperking, is het goed om hier eens over na te denken. Wil jij weten welke situaties mensen met een beperking in de praktijk tegenkomen en welke tips je mee kunt nemen om hiermee binnen jouw organisatie aan de slag te gaan? Luister dan naar de podcast die ik opgenomen heb met Petra Postma.
Wil je meer informatie over Petra Postma of over Veilig vluchten gewoon voor iedereen, zie https://www.veilig-vluchten-gewoon-voor-iedereen.nl of neem bij vragen contact op met via info@ktg-solutions.com
Geef een reactie